Jaskinia Śpiących Rycerzy

Jaskinia Śpiących Rycerzy
	Plan jaskini
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Położenie	Tatry Zachodnie; Dolina Małej Łąki
Właściciel	Skarb Państwa; (Tatrzański Park Narodowy)
Długość	250 m
Głębokość	33 m
Deniwelacja	46 m
Wysokość otworów	1398, 1399 m n.p.m.
Wysokość otworów; nad dnem doliny	90 m
Ekspozycja otworów	ku W, ku W
Data odkrycia	znana od dawna
Kod	(nr inwentarzowy PIG) T.D-12.01
	Położenie na mapie Karpat Jaskinia Śpiących Rycerzy
	Położenie na mapie Tatr Jaskinia Śpiących Rycerzy
	49°15′00″N 19°55′24″E/49,249906 19,923417

Jaskinia Śpiących Rycerzy (Dziura, Kozia, Jaskinia Śpiących Rycerzy Niżnia) – jaskinia w zboczu Małego Giewontu w Dolinie Małej Łąki w Tatrach Zachodnich^[1]. Główne wejście do niej znajduje się pod progiem Żlebu Śpiących Rycerzy na wysokości 1398 metrów n.p.m.^[2]^[3] Na lewo od niego u podnóża skałki, w pobliżu Dziury nad Jaskinią Śpiących Rycerzy I, znajduje się niewielki, boczny otwór na wysokości 1399 metrów n.p.m.^[4] Długość jaskini wynosi 250 metrów, a jej głębokość 46 metrów^[5]. Prawdopodobnie łączy się ona przez zawalisko z wyżej położoną Jaskinią Śpiących Rycerzy Wyżnią.

Opis jaskini

Centralną częścią jaskini jest olbrzymia sala – Sala Śpiących Rycerzy o wymiarach 40 m długości, 17 m szerokości i 18 m wysokości. Przez kilka lat była to największa znana sala podziemna w Tatrach. Z wielkiego otworu głównego (dolnego) o wymiarach 8 × 7 m idzie się do niej przez wstępną komorę (odchodzi z niej parę korytarzyków, z których jeden przez kominek i małą salkę idzie do bocznego otworu) i 27-metrowy korytarz do 5,5-metrowego progu, z którego zjeżdża się do sali. Stąd:

przy zachodniej ścianie zaczyna się kilkumetrowy komin zakończony zawaliskiem.
przy północnej ścianie znajduje się otwór korytarza prowadzącego do rozgałęzienia. Jeden ciąg idzie do dużej Dolnej Sali o wymiarach 21 × 8 × 3 m, drugi prowadzi 35-metrowym korytarzem do zawaliska^[4].

Przyroda

W jaskini można spotkać mleko wapienne. Ściany są mokre. Bardzo licznie zimują w niej nietoperze^[4].

Historia odkryć

Otwór jaskini był znany od dawna. Pierwszą wyprawę do niej zorganizowali jednak dopiero w 1958 roku grotołazi zakopiańscy m.in. Stefan Zwoliński i Edward Winiarski.

Przypisy

↑ Władysław Cywiński: Tom 1. Giewont. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1994, seria: Tatry. Przewodnik szczegółowy. ISBN 83-7104-002-3.
↑ Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27] .
↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
↑ ^a ^b ^c Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-07] .
↑ Jaskinia Śpiących Rycerzy, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA – opis jaskini, plan [online], www.sktj.pl [dostęp 2016-01-13] .

[wc-1] Władysław Cywiński: Tom 1. Giewont. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1994, seria: Tatry. Przewodnik szczegółowy. ISBN 83-7104-002-3.

[2] Jaskinie Tatr [online], 27 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-27] .

[3] Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984

[:0-4] Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-07] .

[5] Jaskinia Śpiących Rycerzy, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA – opis jaskini, plan [online], www.sktj.pl [dostęp 2016-01-13] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]